Toen Edwin Hoving en zijn vrouw Sonja eind januari voor de laatste keer wat spullen hadden overgebracht van het oude clubgebouw van We HaVe naar het nieuwe onderkomen in de sporthal in Weespersluis trokken ze, eenmaal thuis, een feestelijk flesje wijn open voor een toost op de afgelegde weg die lang was, en nog veel meer op een mooie toekomst. “Dat was het moment dat we ons realiseerden dat er einde was gekomen aan de lange weg die we hebben afgelegd. Niet dat we nu klaar zijn met de vereniging, er is nog genoeg te doen, maar dit is wel een serieuze mijlpaal en het begin van een nieuwe periode voor We HaVe.”
Plaquette
Dat het nieuwe sportcafé – kantine dekt de lading niet, want het ziet er allemaal gelikt uit – in de sporthal er gekomen is, dankzij de inspanning die Hoving zich jarenlang heeft getroost, zal door niemand worden betwist. Sterker, de leden eren hem ervoor. In woord, maar ook in gebaar. Wie de ruimte binnenstapt, ziet namelijk links een niet te missen plaquette waarop staat dat dit allemaal aan hem te danken is. Het is een soort eerstesteenlegging. “De onthulling was een emotioneel moment voor me, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Want je doet het voor de leden en als zij je dan op deze manier bedanken, dan dat doet wel wat met je hoor, kan ik je verzekeren.”
‘Je doet dit voor de leden en als die je dan op deze manier bedanken, dat doet wel wat met je hoor’
Voorbestemd
Dat hij als kind zou gaan handballen, was zo’n beetje voorbestemd. Hoving groeide namelijk op aan de Korte Muiderweg, drie huizen van de ingang naar het handbalterrein van WVGV (de tussendoorgang herinnert er nog aan).
‘Handbal is fascinerend omdat alles erin zit: passie, strijd, snelheid, slimheid en vrouwelijkheid via de damesteams’
“Ik scharrelde daar altijd rond en zal een jaar of 11, 12 zijn geweest dat ik lid werd van WVGV. Dat is nu een jaar of 55 geleden en daarmee ben ik met mijn nog even 66 jaar het langstzittende lid van de club. Wat handbal tot zo’n fascinerende sport maakt? Omdat echt alles erin zit: passie, strijd, snelheid, slimheid en ook vrouwelijkheid via de damesteams. Handbal raakte mij vanaf het begin en heeft me nooit meer losgelaten. Vergeet trouwens niet dat destijds handbal achter voetbal de tweede sport in Nederland was.”
De oude bar is de hotspot in het nieuwe clubhuis van We HaVe.
Bestuur
Als jonge kerel zat Hoving ook vrij snel in het bestuur van WVGV, maar die taak legde hij in 1999 neer. Dat was de periode waarin duidelijk werd dat WVGV en HVV samen zouden vloeien. Ook de handbaltak van Rapiditas hoort bij de fusiepartners, maar die was medio jaren 90 al opgehouden te bestaan. De meeste leden waren al overgegaan naar WVGV.
Vierkant achter
Aan de fusie heeft hij zelf niets bijgedragen, maar hij stond er wel vierkant achter. “Drie verenigingen in een plaats als Weesp was teveel”, zegt hij. “Onder leiding van toenmalig WVGV-voorzitter Gertjan Winter werden de gesprekken gestart met George Ypma, de veel te vroeg overleden voorzitter van HVV en dat leidde in 2004 tot de fusie met de opvallende naam We HaVe. Of ik dat een goede naam vind? Het betekent Weesper Handbal Vereniging en dat dekt de lading prima. Dan had het inderdaad ook WHV kunnen heten, maar dit heeft wel iets, vind ik. Ik ben er in elk geval trots op, ook al weet lang niet iedereen hoe je het schrijft. Het is We HaVe, met drie kapitalen en We los van HaVe. Onze clubkleuren? Ja, die vallen wel op hè. Limegroen met zwart. Daar is voor gekozen om een reden die ik niet meer goed weet, maar ik vind het geweldig mooi. Toen wij als We HaVe begonnen had je niet veel clubs met zulke opvallende clubkleuren en het is nog steeds een van de meest opvallende kleuren in de competitie. We vallen echt op.”
Geen ABC'tje
We HaVe ging handballen aan de ’s Gravelandseweg, op de plek waar nu het derde veld van MHC Weesp is. De eerste voorzitter was George Ypma, maar die werd ernstig ziek, waarna Hoving tijdens het Sluis-en-bruggenfeest de vraag kreeg of dat wat voor hem was, voorzitter van de nieuwe club? Dat was geen abc’tje.
Ad interim
“Uiteindelijk ben ik als ad-interimvoorzitter aan de gang gegaan om eerst eens goed te onderzoeken hoe de vlag erbij hing. Organisatorisch en financieel lag de club namelijk nagenoeg op zijn gat, het was kwart over twaalf. Maar ik hou wel van een uitdaging. En er was perspectief, want bij de fusie waren toezeggingen gedaan dat we op een eigen accommodatie met een hal zouden kunnen rekenen.” Dat werd twee jaar later bevestigd in een onderzoek door Cees van Vliet en wijlen Janton Stork naar de toekomst van de sportvelden aan de Papelaan en dus leek We HaVe geramd te zitten.
Aflopende zaak
Hoving zag het allemaal helemaal zitten, want de accommodatie en velden aan de ’s Gravelandseweg waren aan het einde van hun Latijn en bovendien was toen al helder dat veldhandbal een aflopende zaak was. Het was een pracht van een wenkend perspectief, totdat toenmalig burgemeester Horseling aan Hoving meedeelde dat het feest niet meer doorging. En daar legde Hoving zich niet bij neer. “Ik was daardoor getergd, natuurlijk. Ik heb het niet gelaten bij één vloek, zeg maar. Het ging om de toekomst van mijn club en bovendien kan ik er heel slecht tegen als beloftes niet worden nagekomen. Dan bijt ik me erin vast, want het was zo verschrikkelijk oneerlijk.”
Hoving ging de strijd aan, hield altijd de discussie op gang, maar leek aan een dood paard te trekken. Totdat in 2013 de kansen keerden. “De MHC had om uitbreiding gevraagd bij de gemeente voor een derde veld en daarvoor moesten wij verhuizen. Dat werd het nieuwe clubhuis met veld, achter de hockeyvelden. Ik was daar sowieso blij mee, want we kregen een nieuwe accommodatie. Maar wat in het politieke spel belangrijk was, was dat we nu als partij iets te eisen hadden. Dan heb je een heel andere positie dan dat je alleen maar vraagt.”
WSP
“Met name de WSP is altijd op onze hand geweest en in 2014 hadden we als bestuur direct een paar goede gesprekken met de nieuwe WSP-wethouder Astrid Heijstee. Een lang verhaal kort: vanaf dat moment rolde de bal de goede kant op. Dat was de kant van een eigen onderkomen in de nieuwe sporthal die bij de scholen in Weespersluis gebouwd zou worden. We wisten dat we daar nog zeven jaar op zouden moeten wachten, maar we wisten ook dat dit het wachten waard was.
”Een groot voordeel van onze thuishal is dat we alle trainingsuren hier kunnen invullen”, zegt Edwin Hoving.
Opleverdatum
De opleverdatum stond aanvankelijk gepland op 29 januari dit jaar, maar dat ging niet door vanwege vertraging in de bouw. “Wij hadden onze planning wel op die datum afgestemd en op 30 januari waren we al voor 80 procent verhuisd en een week later volledig. In de tussentijd is er door diverse leden hard gewerkt om het klinische, witte pand om te toveren in een warme en gezellige ruimte. Of het echt gezellig wordt, weet door corona niemand, maar we hebben er wel alles aan gedaan.”
Een nieuw begin
De nieuwe hal is sinds 8 februari een feit en deze datum markeert een nieuw begin van de club, die momenteel rond 130 leden telt. Voor de duidelijkheid: de nieuwe sporthal is niet van We HaVe, maar is net als sporthal Aetsveld eigendom van de gemeente. Maar het clubhuis is wél van de club en fungeert ook als sportcafé en is ook bij alle andere sportactiviteiten de plek waar je na de wedstrijd bij elkaar komt.
Hoving kijkt trots in het rond en zegt: “We hebben geprobeerd er een ruimte van te maken waar iedere sporter zich thuisvoelt, maar het ademt wel We HaVe. Alles is nieuw, op de bar na. Die komt uit ons oude clubhuis, hebben we mooi vertimmerd. maar de woorden We HaVe staan er wel in. We hebben als club enorm geïnvesteerd. Wat bezoekers kunnen verwachten? Er komt onder meer een plek voor kinderen, een zithoek met een leren bankstel voor een goed gesprek, we hebben een paar prachtige barkrukken die ook gemaakt zijn door een lid die rond statafels komen en er komen drie foto’s van Weesp via Weespfoto.nl. Het mooie is dat je vanuit het horecadeel de sporthal in kunt kijken, zonder pilaren voor je neus. Daar hebben we tijdens de ontwerpfase op gehamerd en we zijn blij dat dat is gelukt. Maar we zijn sowieso blij met wat we hebben. En we hopen ook dat we naast sportcafé ook een buurtcafé kunnen zijn voor Weespersluis. Tot in 2023 komen in deze wijk geen voorzieningen en als wij daarin iets kunnen betekenen, graag.”
Corona
Maar zover is het nog niet. De club heeft dan wel een fraai nieuw onderkomen, maar gaat net als alle verenigingen zwaar gebukt onder corona. “Natuurlijk is deze coronatijd een rottijd voor de club. Leden die elkaar niet kunnen spreken en niet met elkaar kunnen spelen, is killing. En het betekent ook dat we met de nieuwe accommodatie niet weten waar we aan toe zijn. Op 5 maart zouden we de eerste wedstrijd hebben, maar helaas. Het is momenteel de ballen in de lucht houden en afwachten hoe dingen gaan lopen. Ik denk zelf dat we pas in augustus kunnen gaan draaien zoals we willen gaan draaien. Het enige positieve is dat we de tijd hebben om de ruimte echt helemaal klaar te hebben voor het moment dat die klaar moet zijn.
Doelbewust
“Wat ik verwacht dat onze nieuwe accommodatie met de club gaat doen? Wat denk je zelf? We hebben doelbewust gekozen voor verhuizing naar Weespersluis, want dit is een nieuwe wijk die groeit en waar veel jonge mensen wonen. Er is veel potentie, met name onder de jeugd, maar er zijn misschien ook nieuwe Weespers die vroeger hebben gehandbald en hier de draad weer willen oppikken. Kortom, we hopen hier groei te realiseren. Momenteel hebben we twee herenteams en als de midweekcompetitie van start gaat, komt er wellicht een derde bij met oud-spelers van het eerste team. Verder hebben we nu één damesteam dat landelijk in de hoofdklasse speelt, twee dames-midweekteams, zeven jeugdteams verdeeld over alle leeftijdscategorieën en kabouters en mini’s.”
Trainingsuren
“Een groot voordeel van onze thuishal is dat we alle trainingsuren hier kunnen invullen. Onze dames trainden tot nu in Weesp en in Driemond, omdat er in Aetsveld niet voldoende ruimte was en we speelden ook wedstrijden in onder andere Nederhorst den Berg. Daar zijn we van verlost. We hebben hier de eerste keus en hebben nu een ononderbroken dinsdag, woensdag en donderdag. En voor nieuwe uren hebben wij tien jaar een voorkeursrecht, dus we kunnen groeien.”
Nog anderhalf jaar
Ruim 17 jaar is Hoving nu voorzitter. Er wordt nog ongeveer anderhalf jaar aangeplakt om de organisatie rond de nieuwe accommodatie goed op poten te zetten, maar volgend najaar geeft hij tijdens de algemene ledenvergadering de voorzittershamer door aan een ander. Dan zit het erop, zij het dat hij altijd actief blijft voor We HaVe, de vereniging die hem na aan het hart ligt en die hij organisatorisch en financieel netjes wil achterlaten.
Club van de Maand
“We wisten al zeven jaar dat we hierheen zouden verhuizen en daar hebben we natuurlijk op ingespeeld. We hebben ook altijd trouw meegedaan aan allerlei acties om geld binnen te halen. Bovendien wil je niet weten hoe blij ik was dat we afgelopen januari bij de Nationale Postcodeloterij Club van de Maand waren en er 5.000 euro op onze rekening werd bijgeschreven. Kassa. Over de toekomst maak ik me geen zorgen, zelfs niet nu met corona.”
Bron: Weespernieuws 20 maart 2021